سربند بی هوشی _ماسک گیر

ماسک گیر - سربند بی هوشی

بند سر  برای تثبیت ماسک بیهوشی روی صورت بیمار در حین احیا در نظر گرفته شده است. این ماسک از چهار بند تشکیل شده است که به خوبی از ماسک صورت پشتیبانی می کند و فشار را به طور مساوی در یک منطقه بزرگ توزیع می کند.و بند هاباید تا حد امکان شل نگه داشته شود تا از هرگونه آسیب فشاری به صورت جلوگیری شود. این دسته ماسک  از لاستیک نرم ساخته شده است و برای هر اندازه سر قابل تنظیم است. پایه لاستیکی مربعی شکل به راحتی در پشت سر بیمار قرار می گیرد.سوراخ‌های کوچک باعث می‌شود که روی حلقه قلاب قرار بگیرد و ماسک را محکم در جای خود نگه می‌دارد.

معرفی ماسک های تخصصی پزشکی

ماسک های تخصصی پزشکی انواع گسترده ای دارند. برخی از آنها توسط مردم بیشتر دیده می شوند. برخی دیگر نیز بسیار خاص هستند. شاید مردم عادی کمتر به این ماسک ها توجه کنند. چرا که تنها برای استفاده های به خصوصی ساخته شده اند. در ادامه تعدادی از ماسک های تخصصی پزشکی را معرفی خواهیم کرد.

ماسک ونچوری

ماسک ونچورینیز از دیگر ماسک های تخصصی پزشکی می باشد. نام لاین آن venturi mask است. ماسک ونچوری در دسته ماسک های اکسیژن قرار می گیرد. تاریخچه اختراع این ماسک به 50 سال قبل باز می گردد. زمانی که پزشک از بریتانیا تصمیم گرفت تحولی در این زمینه ایجاد نماید. در مبحث اکسیژن درمانی، ماسک ونچوری یکی از تجهیزات کارآمد است. ماسک ونچوری قادر است تا غلظت های اکسیژن مختلفی را منتقل کند. به همین دلیل است که مهم می باشد. برای بیماران دچار مشکلات تنفسی شدید از این وسیله استفاده می کنند. ماسک ونچوری غلظت اکسیژن مورد نیاز بیمار را با یک جریان ثابت به او منتقل می کند.

ماسک بی هوشی

ماسک بیهوشی قبل از عمل جراحی برای کاهش یا از بین بردن هوشیاری بیماران استفاده میشود، و روی دهان و بینی فرد قرار میگیرد و از طریق لوله ای که به ماسک متصل میشود به مخزن بیهوشی وصل میشود. گازها و مواد بیهوشی از طریق لوله وارد این محصول می شود. هنگامی که فردنفس میکشد وارد ریه بیمارشده و بیهوش میشود. این ماسک بیهوشی دارای دو مدل شفاف و مات می باشد. که توصیه میشود از مدل شفاف آن که میتوان وضعیت بیمار را در زیر ماسک دیده میشود استفاده کنید.

لارنژیال ماسک

لارنژیال ماسک یک وسیله پزشکی است که راه هوایی بیمار را در طی فرایند بیهوشی یا زمانی که بیمار هوشیاری ندارد حفظ می‌کند. این وسیله در گروه وسایل بالای اپیگلوت قرار می‌گیرد. لارنژیال ماسک از یک لوله که به یک ماسک بیضوی شکل که قابلیت باد شدن دارد تشکیل شده‌است. این وسیله از طریق دهان در حلق بیمار قرار داده می‌شود و زمانی که ماسک به وسیله هوا باد می‌شود شکل حلق را به خود می‌گیرد و در نهایت راه هوایی امنی برای بیمار ایجاد می‌کند. معمولاً متخصصین بیهوشی از این وسیله برای ایجاد راهی امن برای رساندن اکسیژن یا گاز بیهوشی به ریه بیمار برای انجام عمل جراحی قبل از بیمارستان استفاده می‌کنند. این وسیله توسط یک متخصص بیهوشی اهل بریتانیا (به انگلیسی: Archie Brain) در سال ۱۹۸۰ ابداع شد. در دسامبر سال ۱۹۸۷ اولین استفاده تجاری از لارنژیال ماسک در انگلستان صورت گرفت. در حال حاضر در تمام دنیا از این وسیله به شکل گسترده‌ای استفاده می‌شود. لارنژیال ماسک دارای یک لوله به عنوان راه هوایی است که به یک ماسک بیضوی کافدار متصل است. این کاف به دو شکل وجود دارد، نوعی از آن به وسیله هوا باد می‌شود (به وسیله سرنگ هوا) و نوعی دیگر به شکل خودکار شکل حلق را به خود می‌گیرد و نیازی به باد کردن ندارد. زمانی که لارنژیال ماسک را به شکل درست جاگذاری و کاف آن را پر از هوا کنیم، لارنژیال ماسک به شکل درست در فضای حلق قرار گرفته و راه هوایی آن در مقابل تارهای صوتی قرار می‌گیرد. همچنین نوک این وسیله در قسمت بالای مری قرار گرفته و راه مری را می‌بندد.

ماسک دهان به دهان

ماسک دهان به دهان یکی از ماسک های اکسیژن می باشد. این ماسک نیز در دسته ماسک های تخصصی پزشکی است. اما توسط بسیاری افراد آموزش دیده قابل استفاده است. از ماسک دهان به دهان برای اهدای تنفس مصنوعی استفاده می شود. این ماسک به عنوان واسطه بین صورت بیمار و ناجی قرار دارد. شاید همه ما لحظاتی را تجربه کرده باشیم که برای چند لحظه نتوانستیم نفس بکشیم. همچنین ممکن است اطرافیان خود را در چنین لحظه ای دیده باشیم. لحظاتی مانند آموزش شنا و… می تواند باعث بروز این خطر شود. در این لحظه شخصی امدادگر با آموزش قبلی اقدام به تنفس مصنوعی می کند. ماسک دهان به دهان کیفیت تنفس مصنوعی را افزایش می دهد. همچنین بهداشت را رعایت می کند. احتمال بروز اشتباه نیز با آن بسیار کمتر می شود.