آشنایی با تمامی تست های شانه جهت تشخیص آسیب شانه

تست های شانه تست هایی هستند که جهت تشخیص آسیب شانه استفاده  می شوند که انواع مختلفی دارند.در این مقاله قصد داریم به معرفی تمامی تست های شانه بپردازیم.اگر به موقع متوجه آسیب شانه خود نشوید ممکن است نیاز به جراحی ارتوپدی شانه داشته باشید.جراحی ارتوپدی به وسیله تجهیزات ارتوپدی پیشرفته انجام می شود و هدف آن بهبود آسیب در اندام هاست.

تست‌های بررسی گیر افتادگی شانه (Impingement Tests)

تست نیر (Neer’s Test)

تست نیر یکی از تست های شانه است که برای تشخیص گیر افتادگی تاندون‌های روتاتور کاف، به‌ویژه عضله سوپراسپیناتوس، در زیر زائده آکرومیون استفاده می‌شود. در این تست شانه، پزشک بازوی بیمار را در حالت چرخش داخلی و با آرنج صاف، به‌صورت منفعل به سمت بالا می‌برد. اگر بیمار در این حرکت احساس درد کند، تست مثبت در نظر گرفته می‌شود، که می‌تواند نشانه‌ای از التهاب یا آسیب تاندون‌های روتاتور کاف یا بورس ساب‌اکرومیال باشد.

بیشتر بخوانید:آشنایی با 11 علائم پارگی تاندون شانه+روش تشخیص

تست هاوکینز کندی (Hawkins-Kennedy Test)

این تست شانه برای بررسی گیر افتادگی ساب‌اکرومیال طراحی شده است. پزشک بازوی بیمار را تا زاویه ۹۰ درجه به جلو می‌برد و آرنج را در حالت خمیده نگه می‌دارد، سپس بازو را به آرامی به سمت داخل می‌چرخاند. درد در این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای از گیر افتادگی عضله سوپراسپیناتوس یا بورس ساب‌اکرومیال باشد.

تست یاکوم (Yocum Test)

تست یاکوم یکی از تست های ارتوپدی  ساده‌تر از تست شانه هاوکینز کندی است. در این تست شانه بیمار دست خود را روی شانه مقابل می‌گذارد و آرنج را به سمت بالا حرکت می‌دهد. اگر در حین بالا بردن آرنج، بیمار احساس درد در جلوی شانه داشته باشد، تست مثبت در نظر گرفته می‌شود، که می‌تواند نشانه‌ای از ایمپینجمنت، تاندونیت یا التهاب بورس باشد.

تست‌های بررسی پارگی روتاتور کاف (Rotator Cuff Tear Tests)

تست دراپ آرم (Drop Arm Test)

این تست شانه برای ارزیابی پارگی عضله سوپراسپیناتوس استفاده می‌شود. پزشک بازوی بیمار را تا ۹۰ درجه به سمت خارج بالا می‌برد و سپس از بیمار می‌خواهد به‌آرامی بازوی خود را پایین بیاورد. اگر بیمار نتواند این حرکت را کنترل کند و بازو به‌طور ناگهانی سقوط کند یا درد شدیدی احساس کند، تست مثبت است، که می‌تواند نشانه‌ای از پارگی عضله سوپراسپیناتوس باشد.

تست کن (Empty Can Test)

در این تست شانه، بیمار بازوی خود را به سمت جلو و بالا می‌برد تا در سطح شانه قرار گیرد، سپس دست خود را به‌گونه‌ای می‌چرخاند که انگشت شست به سمت پایین باشد (مانند خالی کردن قوطی). پزشک فشار رو به پایین اعمال می‌کند. درد یا ضعف در این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای از آسیب عضله سوپراسپیناتوس باشد.

تست فول کن (Full Can Test)

این تست شانه مشابه تست کن است، با این تفاوت که دست بیمار به‌گونه‌ای چرخانده می‌شود که انگشت شست به سمت بالا باشد. این وضعیت ممکن است فشار کمتری بر ساختارهای شانه وارد کند و در برخی موارد، درد کمتری ایجاد کند.

تست‌های بررسی ناپایداری شانه (Shoulder Instability Tests)

تست اپریهنشن (Apprehension Test)

این تست شانه  برای ارزیابی ناپایداری قدامی شانه استفاده می‌شود. بیمار در وضعیت درازکش یا نشسته قرار می‌گیرد، بازوی او به ۹۰ درجه ابداکشن و آرنج به ۹۰ درجه فلکشن برده می‌شود. سپس پزشک به‌آرامی بازو را به سمت چرخش خارجی می‌برد. اگر بیمار احساس ناراحتی یا ترس از دررفتگی داشته باشد، تست مثبت است.

تست ریلکیشن (Relocation Test)

این تست ارتوپدی به‌دنبال تست اپریهنشن انجام می‌شود. در حالی‌که بازو در موقعیت تست اپریهنشن قرار دارد، پزشک فشار رو به پایین بر سر استخوان بازو اعمال می‌کند. کاهش درد یا احساس راحتی بیشتر در این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای از ناپایداری قدامی شانه باشد.

تست سولوکوس (Sulcus Sign)

برای ارزیابی ناپایداری تحتانی شانه، پزشک بازوی بیمار را در حالت شل نگه می‌دارد و به‌آرامی به سمت پایین می‌کشد. ایجاد فرورفتگی زیر زائده آکرومیون (sulcus) می‌تواند نشانه‌ای از ناپایداری تحتانی باشد.

تست‌ های شانه برای بررسی آسیب لابروم (Labral Tear Tests)

تست اوبراین (O’Brien’s Test)

این تست شانه برای تشخیص آسیب‌های لابروم، به‌ویژه ضایعات SLAP، استفاده می‌شود. بیمار بازوی خود را به ۹۰ درجه فلکشن و ۱۰-۱۵ درجه آداکشن می‌برد، سپس دست را به‌گونه‌ای می‌چرخاند که انگشت شست به سمت پایین باشد. پزشک فشار رو به پایین اعمال می‌کند. سپس تست شانه با چرخش دست به‌گونه‌ای که انگشت شست به سمت بالا باشد، تکرار می‌شود. درد در وضعیت اول که در وضعیت دوم کاهش می‌یابد، می‌تواند نشانه‌ای از ضایعه SLAP باشد.

تست کرانک (Crank Test)

در این تست ارتوپدی، بیمار در وضعیت درازکش قرار می‌گیرد، بازوی او به ۹۰ درجه ابداکشن برده می‌شود و پزشک بازو را به‌صورت منفعل به چرخش داخلی و خارجی می‌برد، در حالی‌که فشار محوری به بازو وارد می‌کند. درد یا صدای کلیک می‌تواند نشانه‌ای از آسیب لابروم باشد.

تست کلانک (Clunk Test)

این تست شانه مشابه تست کرانک است، با این تفاوت که تمرکز بیشتری بر روی چرخش خارجی بازو دارد. صدا یا احساس کلیک در حین حرکت می‌تواند نشانه‌ای از آسیب لابروم باشد.

تست‌های بررسی آسیب مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC Joint Tests)

تست کراس آرم (Cross Arm Test)

در این تست شانه، بازوی بیمار به ۹۰ درجه فلکشن برده می‌شود و سپس به‌صورت افقی به سمت شانه مقابل آداکشن می‌یابد. درد در ناحیه مفصل آکرومیوکلاویکولار می‌تواند نشانه‌ای از آسیب یا التهاب در این مفصل باشد.

تست AC Shear Test

یکی از تست های شانه  تست شانه  (AC SHEAR) است .در این تست شانه پزشک دست‌های خود را روی زائده آکرومیون و انتهای خارجی ترقوه قرار می‌دهد و فشار رو به داخل اعمال می‌کند. درد یا حرکت غیرطبیعی در این ناحیه می‌تواند نشانه‌ای از آسیب مفصل آکرومیوکلاویکولار باشد.

تست‌های بررسی آسیب تاندون دوسر بازویی (Biceps Tendon Tests)

تست اسپید (Speed’s Test)

در این تست، بیمار بازوی خود را به‌صورت صاف و در حالت سوپینیشن (کف دست به سمت بالا) نگه می‌دارد و در برابر مقاومت پزشک، بازو را به سمت بالا می‌برد. درد در ناحیه شیار بین‌توبروکولار می‌تواند نشانه‌ای از تاندینوپاتی تاندون دوسر بازویی باشد.

تست یرگاسون (Yergason’s Test)

بیمار آرنج خود را به ۹۰ درجه خم می‌کند و ساعد را در حالت پرونیشن نگه می‌دارد. سپس در برابر مقاومت پزشک، ساعد را به سمت سوپینیشن می‌برد. درد یا احساس کلیک در ناحیه شیار بین‌توبروکولار می‌تواند نشانه‌ای از التهاب یا ناپایداری تاندون دوسر بازویی باشد.

تست‌های بررسی عملکرد عضله ساب‌اسکاپولاریس (Subscapularis Tests)

تست لیفت آف (Lift-off Test)

بیمار دست خود را پشت کمر قرار می‌دهد و سعی می‌کند آن را از پشت کمر دور کند. ناتوانی در انجام این حرکت یا ضعف می‌تواند نشانه‌ای از آسیب عضله ساب‌اسکاپولاریس باشد.

تست Belly Press Test

بیمار کف دست خود را روی شکم قرار می‌دهد و سعی می‌کند با فشار دادن دست به شکم، آرنج را به سمت جلو نگه دارد. ناتوانی در حفظ آرنج در جلو می‌تواند نشانه‌ای از ضعف عضله ساب‌اسکاپولاریس باشد.

تست هراس (Apprehension Test)

این تست شانه برای تشخیص ناپایداری قدامی شانه یا سابقه دررفتگی کاربرد دارد.
بیمار در حالت نشسته یا درازکش، بازویش را در زاویه ۹۰ درجه ابداکشن و آرنجش را ۹۰ درجه خم نگه می‌دارد. پزشک به‌آرامی بازو را به سمت چرخش خارجی می‌برد.
اگر بیمار احساس ترس یا ناپایداری کند (نه صرفاً درد)، تست مثبت است و نشانه‌ای از ناپایداری قدامی یا سابقه دررفتگی است.

گاهی این تست را با Relocation Test دنبال می‌کنند تا تشخیص قطعی‌تر شود.

 مرتب‌سازی تست‌ های شانه از مهم‌ترین تا کم‌ اهمیت‌ ترین

اگر بیمار سابقه دررفتگی شانه یا احساس ناپایداری دارد، انجام تست‌ های شانه هراس (Apprehension)، ریلکیشن (Relocation) و سولوکوس ساین (Sulcus Sign) می‌تواند کمک‌کننده باشد. در مواردی که درد در جلوی شانه مطرح است و به التهاب تاندون‌ها مشکوک هستیم، تست‌ های شانه اسپید (Speed’s) و یرگاسون (Yergason’s) مفید هستند. در صورتی‌که علائم بالینی به گیر افتادگی ساب‌اکرومیال اشاره داشته باشند، بهتر است از تست‌ های شانه  نیر (Neer’s)، هاوکینز-کندی (Hawkins-Kennedy) و یاکوم (Yocum) استفاده شود.

برای بررسی احتمال پارگی روتاتور کاف، تست‌ های شانه دراپ آرم (Drop Arm)، کن (Empty Can) و فول کن (Full Can) دقیق عمل می‌کنند. در مواردی که آسیب لابروم شانه به‌ویژه در ورزشکاران مدنظر است، تست‌ های شانه اوبراین (O’Brien’s)، کرانک (Crank) و کلانک (Clunk) باید انجام شوند. و در نهایت، اگر بیمار در ناحیه مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) دچار درد یا آسیب باشد، تست‌های کراس آرم (Cross Arm) و AC Shear برای تشخیص اهمیت دارد.