مزایا و معایب IPC برای بیماران قطع نخاع
پنوماتیک تراپی مقطعی (Intersection Pneumatic Compression) با ایجاد فشار های مقطعی و پر و خالی کردن کاف ها بوسیله ی هوا میتوانند باعث کمک به گردش خون در اندام های بدن شوند. برای استفاده از این دستگاه، یک کاف دور ران بیمار و یک کاف دور ساق پای بیمار بسته میشود. دستگاه با باد کردن کاف دور ساق پا خون را به سمت بالا هدایت میکند و با یک تاخیر در حدود نیم ثانیه کاف دور ران ها شروع به پر شدن میکند. با این کار جریان خون با سمت بالا هدایت میشود(کمک به دریچه های لانه کبوتری).[1]
قطع نخاع شرایطی است که در آن اعصاب بخش پیکر بدن انسان آسیب شدید دیده است و به موجب آن ممکن است تمام یا بخشی از اندام های بدن فلج شوند. این بیماری باعث کم شدن تحرک بیمار می شود وکمبود تحرک میتواند باعث ایجاد ناراحتی ها و و ورم هایی در سطح پوست بر اثر فشار طولانی مدت شود.
طبق تحقیقات انجام گرفته در مقاله ی تاثیرات پنوماتیک مقطعی بر عملکرد رگ های پا در بیماران قطع نخاعی، استفاده از دستگاه های پنوماتیک تراپی مقطعی تا حد زیادی میتواند باعث تسریع گردش خون در پای بیماران قطع نخاعی شود. این روش بسیار در درمان غیر تهاجمی و پیشگیری از ورم کردن و گرفتگی های عروقی در بیماران قطع نخاع شده موثر است.[1]
انواع پنوماتیک تراپی مقطعی
- جوراب ساق بلند: جوراب‌های ساق بلند، لباس‌های کشسانی هستند که روی ساق پا و پاها قرار می‌گیرند. آنها در اندازه ها و قدرت های فشاری متفاوتی هستند و اغلب برای پیشگیری یا درمان بیماری هایی مانند واریس، نارسایی وریدی و تورم لنفاوی استفاده می شوند. آنها را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر دستگاه های فشرده سازی استفاده کرد.
- کفش ها: کفش های فشرده، لباس های فشرده سیلیکونی یا فومی هستند که روی ساق پا، مچ پا و پا قرار می گیرند. آنها به تمام طول ساق فشرده می شوند و اغلب برای درمان بیماری هایی مانند نارسایی وریدی، لنف ادم و تورم پا استفاده می شوند.
- دستکش: دستکش های فشاری آستین های الاستیکی هستند که روی دست ها، مچ ها و انگشتان پوشیده می شوند تا به مفاصل دست و انگشت فشرده شوند. آنها اغلب برای درمان بیماری هایی مانند پدیده رینود، سندرم تونل کارپال و استئوآرتریت استفاده می شوند.
- بازوبند: بازوبندهای فشاری آستین‌های الاستیکی هستند که روی بازو بسته می‌شوند تا به رگ‌های خونی بازو فشرده شوند. آنها اغلب برای پیشگیری یا درمان بیماری هایی مانند لنفادم، التهاب سیاهرگ و وریدهای واریسی استفاده می شوند.
- لباس‌های بدن: لباس‌های بدن فشرده، لباس‌هایی هستند که تمام بدن را تحت فشار قرار می‌دهند. آنها اغلب برای درمان بیماری هایی مانند نارسایی وریدی، لنف ادم و چاقی استفاده می شوند.
انتخاب نوع دستگاه IPC بسته به نوع بیماری متفاوت خواهد بود. در ادامه به چند مورد از مزایا و معایب استفاده از دستگاه های IPC در بیماران قطع نخاعی میپردازیم.
مزایای استفاده از دستگاه IPC برای بیماران قطع نخاع
- کاهش درد، ناراحتی و ورم های پوستی که در نهایت باعث آزادی و راحتی بیمار خواهد شد.
- رساندن خون به پاها که باعث جلوگیری از گرفتگی رگ ها میشود
- کمک به حفظ ماهیچه ها و جلوگیری از تحلیل رفتن ماهیچه ها
- بهبود شکل و راحتی پاها برای بیمارانی با ناراحتی های پوستی مانند زخم بستر
- این روش درمانی از روش های دیگر نظیر تحریک با ولتاژ، بسیار کم هزینه تر است
- دستگاه های IPC غیر تهاجمی و کم خطر هستند.
دستگاه های IPC به سادگی در منزل و یا کلینیک های درمانی قابل استفاده هستند و قابلیت استفاده برای افراد مختلف را دارا می باشد. این دستگاه ها باید تحت نظارت یک متخصص مورد استفاده قرار بگیرد تا فشار وارده به پای بیمار کنترل شود.
معایب استفاده از IPC برای بیماران قطع نخاع
علاوه بر مزایای زیاد دستگاه های IPC، این دستگاه ها معایبی نیز برای استفاده در افراد قطع نخاع دارد که در زیر به آنها اشاره میکنیم:
- راحت نبودن: در حالی که دستگاه IPC به طور کل به خوبی قابل تحمل است، بعضی از بیماران ممکن است در هنگام تراپی و اعمال فشار دچار ناراحتی باشند. این میتواند به دلیل فشار وارد به پا ها و یا جنس کاف ها باشد.
- عوارض جانبی: درحالی که IPC به طور کلی بی خطر و موثر است در بعضی موارد ممکن است موجب: عفونت، آلرژی و سوزش شود به خصوص در بیمارانی با بیماری های پوستی
- اثر کنندگی محدود: IPC ممکن است برای همه ی بیماران موثر نباشد، به خصوص در بیمارانی با ورم کردگی زیاد و گردش خون بسیارضعیف.
- نیاز به مراقبت روزانه: دستگاه IPC نیاز به تنظیم برای هر بار استفاده ی روزانه دارد و بیماران نیاز به یک دستیار و یا پرستار برای استفاده روزانه از این دستگاه خواهند داشت که ممکن است برای همه ی بیماران مقدور نباشد.
- در دسترس نبودن تجهیزات: تجهیزات اصلی و جانبی دستگاه IPC ممکن است در بعضی مناطق وجود نداشته باشد و باعث محرومیت بیمار از این دستگاه شود.
با وجود این ایرادات، IPC همچنان بهترین و موثر ترین روش برای استفاده بیماران قطع نخاع برای کاهش عوارض ناشی از بی تحرکی میباشد. با تمرین و نظارت مداوم، مزایای IPC به طرز قابل توجهی افزایش پیدا میکند و میتواند به طور موثر سبب جلوگیری از بروز زخم های بستر در بیماران قطع نخاعی شود .
