پوزیشن دهی در جراحی مغز و اعصاب یکی از مهمترین مراحل در جراحیهای مغز و اعصاب است. علاوه بر پوزیشن پارک بنچ، پوزیشنهای مختلف دیگری نیز برای جراحیهای مغز و اعصاب وجود دارند که هر کدام بهویژه در نوع خاصی از جراحیها کاربرد دارند.پوزیشن دهی در جراحی مغز و اعصاب ، که به دقت و توجه بسیار نیاز دارد، بهطور مستقیم بر نتیجه نهایی عمل تأثیر میگذارد. زمانی که بیمار به درستی در موقعیت خود قرار نگیرد، ممکن است عوارض مختلفی از جمله فشار خون پایین، آسیب به عروق و اعصاب، یا حتی ایجاد مشکلات در جریان خون مغزی و تنفس بیمار ایجاد شود.
از همین رو، قرار دادن بیمار بهطور صحیح از اهمیت ویژهای برخوردار است. این مسئولیت به عهده تیم جراحی، شامل جراح مغز و اعصاب و متخصص بیهوشی است که باید با همکاری و دقت عمل کنند تا ایمنی و راحتی بیمار را تضمین کنند. در این مقاله، به بررسی پوزیشنهای مختلف در جراحیهای مغز و اعصاب، بهویژه پوزیشن پارک بنچ، و اصول مربوط به قرار دادن بیمار در موقعیت صحیح میپردازیم.
بیشتر بخوانید: انواع پوزیشن جراحی
معرفی پوزیشن پارک بنچ
یکی از پوزیشنهای مهم و رایج در جراحیهای مغز و اعصاب، “پوزیشن پارک بنچ” است. این پوزیشن معمولاً در جراحیهای ناحیه خلفی جمجمه یا “پشتی جمجمه” استفاده میشود. در این پوزیشن، بیمار بهطور جانبی قرار میگیرد و سمت ضایعه به سمت بالا قرار میگیرد. به این ترتیب، جراح بهراحتی میتواند به ناحیه آسیبدیده دسترسی پیدا کند. پوزیشن پارک بنچ بهویژه در جراحیهای مغزی که نیاز به استفاده از نیروی جاذبه برای ثابت نگه داشتن ضایعه دارند، مفید است.
در پوزیشن پارک بنچ، سر بیمار باید به سمت شانهای که در طرف مقابل ضایعه قرار دارد بچرخد، اما چرخش نباید بیش از 30 درجه باشد. این محدودیت به این دلیل است که چرخش بیش از حد سر میتواند منجر به آسیب به عروق خونی و اعصاب در نواحی مختلف گردن شود. از همین رو، باید حداکثر توجه به این نکته معطوف شود تا سر در موقعیت مناسب قرار گیرد. برای پشتیبانی از بیمار و جلوگیری از حرکتهای ناخواسته، از تکیهگاههای جانبی استفاده میشود.
بیشتر بخوانید: پوزیشن ترندلنبرگ چیست؟
پوزیشنهای دیگر در جراحی مغز و اعصاب
این پوزیشنها باید بهطور دقیق و متناسب با نیاز جراحی انتخاب شوند. در ادامه به معرفی چند پوزیشن رایج دیگر میپردازیم:
- پوزیشن خوابیده به پشت (Supine Position): پوزیشن سوپاین برای دسترسی به نواحی جلویی مغز، مانند نواحی پیشانی استفاده میشود. در این حالت، بیمار بهطور مستقیم به پشت قرار میگیرد و سر باید در یک موقعیت ثابت و ایمن قرار گیرد. در این پوزیشن، مراقبت از جریان خون مغزی و پیشگیری از آسیب به عروق خونی بسیار حیاتی است.
- پوزیشن خوابیده به شکم (Prone Position):پوزیشن پرون معمولاً برای جراحیهایی که نیاز به دسترسی به نواحی پشتی مغز و نخاع دارند، استفاده میشود. در این پوزیشن، بیمار بهطور کامل روی شکم قرار میگیرد و سر باید بهطور خاص تثبیت شود تا از هرگونه آسیب به جمجمه و اعصاب جلوگیری شود.
- پوزیشن نشسته (Sitting Position): این پوزیشن بهویژه برای جراحیهای جمجمهای و نواحی خلفی مغز استفاده میشود. در این حالت، بیمار در موقعیت نشسته قرار میگیرد و نیروی جاذبه برای نگه داشتن ضایعه در موقعیت صحیح بهکار گرفته میشود.
بیشتر بخوانید: پوزیشن سوپاین چیست؟
اصول کلیدی در پوزیشن دهی در جراحی مغز و اعصاب
هنگام قرار دادن بیمار در موقعیت مناسب، رعایت چندین اصل کلیدی ضروری است:
- حفظ ایمنی بیمار: ایمنی بیمار در جراحی مغز و اعصاب از مهمترین اولویتهاست. برای این منظور، باید بهطور مداوم فشار خون، ضربان قلب، و پالس اکسیمتری بیمار نظارت شود. همچنین، باید از وارد کردن فشار زیاد به نواحی حساس بدن، مانند قفسه سینه، گردن و سر، جلوگیری کرد.
- راحتی جراح: بهویژه در جراحیهای طولانیمدت، راحتی جراح باید در نظر گرفته شود. این موضوع نه تنها به بهبود عملکرد جراح کمک میکند، بلکه باعث کاهش خستگی و افزایش دقت در طول جراحی میشود.
- استفاده از نیروی جاذبه: استفاده از نیروی جاذبه برای نگه داشتن ضایعه در موقعیت صحیح و تسهیل در رتراکسیون پویا (بازگشت بافتها) میتواند به بهبود دید جراح کمک کند و از بهکارگیری ابزارهای اضافی مانند اسپاتولها و رتراکتورها جلوگیری کند.
- حفاظت از برجستگیهای استخوانی: در طول جراحی، تمامی برجستگیهای استخوانی باید با استفاده از پدهای سیلیکونی یا مواد مشابه محافظت شوند تا از فشار به این نواحی جلوگیری شود.
بیشتر بخوانید: آشنایی کامل با پوزیشن جک نایف
نتیجهگیری
در نهایت، میتوان نتیجه گرفت که پوزیشن دهی صحیح بیمار یکی از مراحل اساسی در جراحیهای مغز و اعصاب است که نقش بسیار مهمی در ایمنی و موفقیت جراحی ایفا میکند. پوزیشن پارک بنچ، که برای جراحیهای نواحی خلفی جمجمه کاربرد دارد، بهویژه در این زمینه اهمیت زیادی دارد. رعایت اصول دقیق در انتخاب پوزیشن مناسب، کمک به راحتی جراح و حفظ ایمنی بیمار میتواند به کاهش عوارض بعد از عمل کمک کند. در کنار پوزیشن پارک بنچ، انتخاب دیگر پوزیشنهای مناسب بسته به نوع جراحی و نیازهای آن نیز میتواند تأثیر زیادی بر روند موفقیتآمیز جراحی بگذارد.
از این رو، آموزش و همکاری نزدیک بین تیم جراحی و بیهوشی برای قرار دادن بیمار در موقعیت صحیح ضروری است. تنها در این صورت است که میتوان به بهترین نتایج در جراحیهای مغز و اعصاب دست یافت و احتمال عوارض جانبی را به حداقل رساند.
منبع: