پوزیشن سوپاین (Supine's Position)

یکی از این خطرات پوزیشن سوپاین  شامل عملکردهای تنفسی بیمار است. هنگامی که بیمار از حالت عمودی به خوابیده قرار می گیرد، جهت مایعات شکمی را تغییر می دهد، بافت ریه مجاور را فشرده می کنند و به طور بالقوه منجر به کاهش ظرفیت باقیمانده عملکردی (FRC) می شود.

پوزیشن سوپاین همچنین باعث اعمال فشار اضافی بر روی پوست و برجستگی های استخوانی روی استخوان پس سری، کتف، آرنج، ساکروم، دنبالچه و پاشنه می شود. برای کاهش خطر زخم های فشاری باید از پدهای میز جراحی و پدهای موقعیت یابی بیمار استفاده شود. علاوه بر این، شبکه بازویی و اعصاب اولنار باید در پوزیشن سوپاین با داشتن بازوهای همسطح با پد میز عمل و باز کردن دست ها تا نود درجه نسبت به بازو ها حفاظت شوند.

مزایای پوزیشن سوپاین

پوزیشن سوپاین یکی از طبیعی ترین پوزیشن ها برای بیماران است و معمولاً به تمام ساختارهای تشریحی بیمار اجازه می دهد در تراز طبیعی خنثی باقی بمانند. اکثر بیماران قادرند عملکرد تنفسی کافی را بدون فشار خارجی منقبض کننده بر روی سیستم تنفسی حفظ کنند. پوزیشن سوپاین، امکان دسترسی عالی به ساختارهای قدامی بدن را فراهم می کند. همچنین پوزیشن سوپاین یکی از امن ترین پوزیشن ها برای ثبات روی میز جراحی است. تسمه های ایمنی بیمار با پشتیبانی از کل بدن به راحتی می توانند اطمینان حاصل کنند که خطر آسیب ناشی از افتادن بیشتر کاهش می یابد.

موقعیت های جایگزین برای پوزیشن سوپاین

حالت های جایگزین در پوزیشن سوپاین معمولا شامل کج کردن بیمار در سطوح مختلف است. این موقعیت های جایگزین عبارتند از:

پوزیشن ترندلنبورگ

تغییری از پوزیشن سوپاین که در آن سر بیمار به سمت پایین خم می شود به طوری که اندام های شکمی بیمار به سمت سر حرکت می کند و دسترسی جراحی به اندام های لگنی را بهبود می بخشد.

پوزیشن معکوس ترندلنبورگ

 تغییری از پوزیشن سوپاین که در آن سر بیمار به سمت بالا متمایل می شود به طوری که پاهای او به سمت پایین قرار می گیرند. ترندلنبورگ معکوس ممکن است برای جراحی های معده، کیسه صفرا و مجاری صفراوی استفاده شود.

پوزیشن فاولر

این رایج ترین پوزیشن برای استراحت راحت بیمار است، چه در بستری و چه در بخش اورژانس. در این حالت زانوهای بیمار یا صاف یا کمی خم شده و سر تخت بین 45 تا 60 درجه زاویه دارد. تغییرات تنفسی با به حداکثر رساندن انبساط قفسه سینه، به حداقل رساندن تنش عضلانی شکم و به حداقل رساندن اثرات گرانش بر روی دیواره قفسه سینه منجر به افزایش اکسیژن رسانی می شود. بنابراین، یک مانور مفید برای بیماران مبتلا به دیسترس تنفسی خفیف تا متوسط است.

حالت فاولرز بالا

این پوزیشن با قرار گرفتن سر تخت بین 60 تا 90 درجه، در هنگام قرار دادن لوله های دهانی و بینی معده مفید است زیرا خطر آسپیراسیون را کاهش می دهد. همچنین به عنوان پوزیشن صندلی ساحلی شناخته می شود، این تغییر پوزیشن، باعث می شود که بیمار با ران و زانوهای خود و کمی خمیده و بالاتر از سطح قلب بنشیند تا فشار روی کمر، باسن و زانوها کاهش یابد. این پوزیشن تخلیه وریدی از اندام تحتانی را تسهیل می‌کند و تنش روی عضلات شکم را کاهش می‌دهد. پوزیشن فاولر معمولاً در طول جراحی مغز و اعصاب و جراحی‌های شانه استفاده می‌شود.