پوزیشن سوپاین(Supine’s Position)

Supine's Position

فهرست مطالب

موقعیت مناسب بیمار بخش مهمی از ایمن و موثر بودن یک عمل جراحی است. تعیین موقعیت بیمار برای یک عمل از یک ارزیابی قبل از عمل تعیین می شود و بر اساس عواملی مانند نوع عمل، طول عمل، توانایی بیمار برای تحمل این عمل، قرار گرفتن در دسترس مورد نیاز توسط تیم جراحی، دسترسی به بیهوشی و غیره است. پوزیشن سوپاین یکی از چهار پوزیشن جراحی بیمار است.

پوزیشن سوپاین چیست؟

پوزیشن سوپاین یکی از چهار پوزیشن اساسی بیمار است. سه موقعیت دیگر عبارتند از: پرون، لترال و لیتوتومی. در حالت سوپاین، بیمار رو به بالا در حالی که سرش بر روی پد یا بالش قرار گرفته و گردن در حالت خنثی قرار دارد قرار میگیرد. دست های بیمار که در پوزیشن خنثی به بالا یا خوابیده قرار دارند، ممکن است در کناره‌های خود جمع شوند یا روی بازوها تا زاویه کمتر از 90 درجه خم شوند.

زمان استفاده از پوزیشن سوپاین

پوزیشن سوپاین برای عمل های داخل جمجمه و همچنین عمل های سطح قدامی بدن استفاده می شود. همچنین به عنوان دیکوبیتوس پشتی نیز شناخته می شود، عمل هایی که معمولاً از پوزیشن سوپاین استفاده می کنند عبارتند از:

  • قلبی
  • کولورکتال
  • قفسه سینه
  • شکمی
  • شکم توراسیک
  • جراحی های اندوواسکولار
  • جراحی های لاپاراسکوپی
  • جراحی های اندام فوقانی از جمله دست و مچ دست
  • جراحی های اندام تحتانی شامل لگن، زانو، پا و مچ پا
  • عمل های گردن و صورت نیز اغلب در حالت سوپاین و همچنین جراحی های پلاستیک و جراحی های عمومی در این حالت انجام می شوند.

مانند تمام پوزیشن های جراحی، پرسنل جراحی باید از خطراتی که برای بیمار در پوزیشن سوپاین می باشد آگاه باشند.

Supine Position

یکی از این خطرات پوزیشن سوپاین  شامل عملکردهای تنفسی بیمار است. هنگامی که بیمار از حالت عمودی به خوابیده قرار می گیرد، جهت مایعات شکمی را تغییر می دهد، بافت ریه مجاور را فشرده می کنند و به طور بالقوه منجر به کاهش ظرفیت باقیمانده عملکردی (FRC) می شود.

پوزیشن سوپاین همچنین باعث اعمال فشار اضافی بر روی پوست و برجستگی های استخوانی روی استخوان پس سری، کتف، آرنج، ساکروم، دنبالچه و پاشنه می شود. برای کاهش خطر زخم های فشاری باید از پدهای میز جراحی و پدهای موقعیت یابی بیمار استفاده شود. علاوه بر این، شبکه بازویی و اعصاب اولنار باید در پوزیشن سوپاین با داشتن بازوهای همسطح با پد میز عمل و باز کردن دست ها تا نود درجه نسبت به بازو ها حفاظت شوند.

مزایای پوزیشن سوپاین

پوزیشن سوپاین یکی از طبیعی ترین پوزیشن ها برای بیماران است و معمولاً به تمام ساختارهای تشریحی بیمار اجازه می دهد در تراز طبیعی خنثی باقی بمانند. اکثر بیماران قادرند عملکرد تنفسی کافی را بدون فشار خارجی منقبض کننده بر روی سیستم تنفسی حفظ کنند. پوزیشن سوپاین، امکان دسترسی عالی به ساختارهای قدامی بدن را فراهم می کند. همچنین پوزیشن سوپاین یکی از امن ترین پوزیشن ها برای ثبات روی میز جراحی است. تسمه های ایمنی بیمار با پشتیبانی از کل بدن به راحتی می توانند اطمینان حاصل کنند که خطر آسیب ناشی از افتادن بیشتر کاهش می یابد.

موقعیت های جایگزین برای پوزیشن سوپاین

حالت های جایگزین در پوزیشن سوپاین معمولا شامل کج کردن بیمار در سطوح مختلف است. این موقعیت های جایگزین عبارتند از:

پوزیشن ترندلنبورگ

تغییری از پوزیشن سوپاین که در آن سر بیمار به سمت پایین خم می شود به طوری که اندام های شکمی بیمار به سمت سر حرکت می کند و دسترسی جراحی به اندام های لگنی را بهبود می بخشد.

پوزیشن معکوس ترندلنبورگ

 تغییری از پوزیشن سوپاین که در آن سر بیمار به سمت بالا متمایل می شود به طوری که پاهای او به سمت پایین قرار می گیرند. ترندلنبورگ معکوس ممکن است برای جراحی های معده، کیسه صفرا و مجاری صفراوی استفاده شود.

پوزیشن فاولر

این رایج ترین پوزیشن برای استراحت راحت بیمار است، چه در بستری و چه در بخش اورژانس. در این حالت زانوهای بیمار یا صاف یا کمی خم شده و سر تخت بین 45 تا 60 درجه زاویه دارد. تغییرات تنفسی با به حداکثر رساندن انبساط قفسه سینه، به حداقل رساندن تنش عضلانی شکم و به حداقل رساندن اثرات گرانش بر روی دیواره قفسه سینه منجر به افزایش اکسیژن رسانی می شود. بنابراین، یک مانور مفید برای بیماران مبتلا به دیسترس تنفسی خفیف تا متوسط است.

حالت فاولرز بالا

این پوزیشن با قرار گرفتن سر تخت بین 60 تا 90 درجه، در هنگام قرار دادن لوله های دهانی و بینی معده مفید است زیرا خطر آسپیراسیون را کاهش می دهد. همچنین به عنوان پوزیشن صندلی ساحلی شناخته می شود، این تغییر پوزیشن، باعث می شود که بیمار با ران و زانوهای خود و کمی خمیده و بالاتر از سطح قلب بنشیند تا فشار روی کمر، باسن و زانوها کاهش یابد. این پوزیشن تخلیه وریدی از اندام تحتانی را تسهیل می‌کند و تنش روی عضلات شکم را کاهش می‌دهد. پوزیشن فاولر معمولاً در طول جراحی مغز و اعصاب و جراحی‌های شانه استفاده می‌شود.

پوزیشن سوپاین

نتیجه 

یک پوزیشن بسیار رایج بیمار، پوزیشن سوپاین می باشد که امکان دسترسی ایده‌آل جراح را برای جراحی های داخل جمجمه‌ای و جراحی روی ستون فقرات گردنی قدامی فراهم می‌کند. کارکنان جراحی باید خطرات و عوارض مرتبط با پوزیشن سوپاین مانند کاهش ظرفیت باقیمانده عملکردی و خطر زخم‌های فشاری ناشی از آن را در نظر بگیرند. افزایش فشار روی برجستگی های استخوانی بدن بیمار. تغییرات در پوزیشن سوپاین شامل پوزیشن ترندلنبرگ، پوزیشن معکوس ترندلنبرگ و پوزیشن فاولر است.

صرف نظر از اینکه چه پوزیشنی برای بیمار در طول یک عمل استفاده می شود، مهم است که بهترین شیوه ها را برای موقعیت یابی دنبال کنید.

داشتن تعداد کافی پرسنل، دستگاه ها و تجهیزات در دسترس در طول فعالیت های موقعیت یابی به اطمینان از ایمنی بیمار و پرسنل کمک می کند.

در حین قرارگیری به حریم شخصی و حریم خصوصی بیمار احترام بگذارید. فقط پرسنل لازم در اتاق عمل حضور داشته باشند.

بیمار را در یک تراز طبیعی خنثی نگه دارید. سر و گردن بیمار را در پوزیشن خنثی و بدون چرخش جانبی شدید قرار دهید و از کشیدگی بیش از حد خودداری کنید.

بررسی کنید که بدن کامل بیمار در تراز فیزیولوژیکی قرار دارد و دست‌ها، انگشتان، پاها و انگشتان پا از مفصل‌های میز جراحی محافظت می‌شوند.

کارکنان اتاق عمل همیشه باید از مکانیک های ایمنی بدن در هنگام جابجایی و موقعیت یابی استفاده کنند.

اطمینان حاصل کنید که بیمار با هیچ بخش فلزی میز جراحی یا دستگاه های موقعیت یابی تماس ندارد.

هرگز از حد مجاز وزن برای میز یا لوازم جانبی استفاده شده تجاوز نکنید و همیشه هنگام استفاده از میز جراحی و لوازم جانبی از دستورالعمل ها و توصیه های سازنده پیروی کنید.

تمام تجهیزات پزشکی، پدها و لوازم جانبی تخت را بررسی کنید و در صورت نیاز آنها را تعویض کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

صفحه اینستاگرام آنهوما
آنهوما را در اینستاگرام دنبال کنید.
Anhuma.ir@
ارتباط از طریق واتس اپ
ارتباط از طریق واتساپ
09173129414

نمایشگاه انهوما

درخواست های محبوب:
شروع به تایپ کردن برای دیدن محصولاتی که دنبال آن هستید.
فروشگاه
فهرست